A great Polish pianist comes back to Chicago…. Makowicz stands not only as a master but as a distinct voice, thanks partly to his Polish heritage and his embrace of Chopin. Even now, he sounds like no one else in jazz.

Howard Reich, Chicago Tribune

Durch seine Seelenverwandtschaft zu Chopin schaffte er auf meisterliche Weise den Brückenschlag von der Klassik / Romantik zum modernen Jazz, den er mit Leidenschaft vertritt. Diese Leichtigkeit seines Spiels und Fröhlichkeit übertrug sich auf das Publikum und es mochte seine Art zu musizieren immer mehr, so dass man ihn erst nach drei Zugaben und langem Beifall von der Bühne ließ.

Manfred van Os, Ahlener Zeitung

Makowicz is a jazz master, and like great practitioners of any style, he is all music, to the point where questions of influence, mechanics, and sub-genre (swing, bop, chamber, neoclassical) have become irrelevancies.

Twin Cities Reader

Adam Makowicz is a magician of the keyboard.

W. Royal Stokes, Washington Post

… His albums and his playing in general can only be called astonishing. Gifted with a fertile imagination and an unlimited technique, he is not only an extraordinary pianist, he is also an unusual and fascinating composer.

Gene Lees, Jazzletter

Jackpot! Adam performed an utterly entrancing program, mostly standards, that purvey unerringly fine taste, crafty phrasing and prodigious technique. First-time listeners to Makowicz who fancy themselves would-be pianists are forewarned: so majestic is his technique that you may switch to another instrument. To his credit, Adam’s wizardry on the keys is refined in, indeed balanced, by the emotions he seeks to convey. And, boy, does he swing! The legacies of Art Tatum and Erroll Garner converge in the 10 fingers as he sweeps across the keys one moment, then drops in a few well-chosen trills. Even at the fastest tempos, his approach is unhurried and seldom florid, full of springy jubilation, so much so that his right and left hands seem to operate autonomously.

Gene Kalbacher, Jazzline

Idealne zestrojenie pianisty z czwórką wiolinistów, takie samo rozumienie interpretacji, a przede wszystkim wzajemne obdarzanie się radością ze wspólnego grania – to było najprawdziwsze kameralne, zespołowe muzykowanie. Dla Makowicza dzieła Chopina stanowiły tylko impuls do własnych, mieniących się pomysłami improwizacji. Z tematu, frazy lub tylko motywu pianista tworzył, wzbogacony przez kwartet smyczkowy, własny swingujący świat. Okazało się, że Chopinowskie melodie mogą być traktowane jak standardy jazzowe tak samo dobrze, jak grane na bis tematy Ellingtowa (z niejako obowiązkową “Karawaną” na czele). Zwłaszcza wtedy, gdy bierze się za improwizację taki mistrz, taki rasowy muzyk, taki znakomity pianista, jak Makowicz.

Teresa Doroż, Gazeta Wyborcza (Poznań)

Few have been more successful at discovering music hiding inside than Adam Makowicz, Polish piano virtuoso and one of the most acclaimed jazz musicians in the world.

Robert Tomas, Wholenote Music Monthly Magazine

By any standard, Makowicz is brilliant. And while the legacy of Tatum resonates deeply, so too does Makowicz …. Makowicz is magical!

Chuck Berg, JazzTimes

Adam Makowicz has been praised by Benny Goodman, compared with Art Tatum, Erroll Garner and Teddy Wilson, honored by jazz publications and toasted all over Europe as a genius. Mr. Makowicz’s fiery style, firm chording, and rapid, Tatumesque right hand phrasing make him more than deserving of the accolades he has received.

Jim Fuselli, Wall Street Journal

Here is the most astonishingly gifted improviser to come along in a couple of decades. Adam is once in a lifetime.

Detroit News

Znakomity w tym gatunku pianista Adam Mako¬wicz improwizował na tematy Chopinowskie, a właściwie, ściślej mówiąc, zainspirowany nimi, tworzył własne konstrukcje muzyczne. I było to świet¬ne, wręcz fascynujące zespolenie dwóch tak rożnych dźwiękowo-este¬tycznie światów: opartego na elemen¬tach Chopinowskiej melodii i harmonii, z synkopowanym, nasyconym postgershwinowskimi pochodami brzmieniowymi, tworzyło jakby trzecią wartość artystyczną….

Tadeusz Szantruczek, Ruch Muzyczny

A rare artist who grips and holds attention, Makowicz handles the classics of the American songbook with an aplomb equal to the way he deals with the devastatingly complex structures of his own compositions. A gifted improviser with splendid technical prowess, the pianist can also offer warmth and affection in melodic lines, the balance of fine taste, pungent swing and a jubilant approach inevitably generating audience cheer.

Geoff Chapman, Toronto Star

Dzięki wspaniałemu pianiście Adamowi Makowiczowi i Kwartetowi Wilanów publiczność w Auli UAM mogła usłyszeć słynne miniatury (w większości) Chopina w wersji jazzowej, rozpisanej przez pianistę na improwizacje od solowych aż po kwintetowe. Charakterystyczny klimat pianistyki Makowicza, zawierający elementy od ragtime’u aż po stylistykę Arta Tatuma, a także zabawną konferansjerkę prowadzoną wespół z prymariuszem kwartetu Tadeuszem Gadziną, szybko spodobały się swingującej myślowo publiczności. Zmuszony aplauzem pianista bisował czterokrotnie, raz z kwartetem (Chopin), trzy razy sam (od Ellingtona po … Mozarta).

Andrzej Chylewski, Głos Wielkopolski

The performances on „From My Field“ are both virtuosic and tasteful, thoughtful yet full of surprising moments that are laced with brilliance. Highly recommended.

Scott Yanow, Los Angeles Jazz Scene

Makowicz plays with beauty, compassion, and vision. He is one of the most phenomenally spectacular pianists in jazz.

Hugh Wyatt, New York Daily News

Jim Fuselli, Wall Street Journal
Adam Makowicz, a remarkable virtuoso with technique on the level of an Art Tatum, performed some miraculous unaccompanied solos… Although Tatum is an influence, Makowicz has a harmonically advanced style with a personality and strong wit of his own; his renditions of standards were often breathtaking.

Scott Yanow, Music Connection

Makowicz muzykował razem z Krzysztofem Jabłońskim. Laureat Konkursu Chopinowskiego z 1985 r. zagrał na początek preludia z op. 28, balladę g-moll oraz Impromptu-Fantasie cis-moll. Makowicz te same utwory zagrał w rozimprowizowanej, jazzowej wersji. Jabłoński uśmiechał się do przewrotnych, a wciąż pobrzmiewających chopinowską harmonią i artykulacją przetworzeń – Makowicz pochylał się nad fenomenalnymi interpretacjami dzieł, które od zawsze były dla niego inspiracją. Choć obaj pianiści prezentują zupełnie odmienny styl, słychać było, jak świetnie się rozumieją i darzą uznaniem.

Berenika Ziąber, Gazeta Wyborcza” (Wrocław)

… a pianist of awesome technical accomplishment, he played with delicacy and great affection. There seems no idea, no matter how complex, he cannot carry off with flair. Striding magnificently, swinging mightily, full of warmth and presence.

Richard Sudhalter, New York Post

Piękno, elegancja, wyrafinowanie. W tych trzech słowach można streścić wczorajszy koncert pianisty jazzowego Adama Makowicza i Kwartetu Wilanów w Sali Kongresowej. Uswingowione kompozycje Chopina, które w większości wypełniły program, zabrzmiały znakomicie. Makowicz zabłysnął też fenomenalną techniką i improwizacjami, zaś smyczkowy kwartet dał mu wyborną oprawę.

Piotr Iwicki , Gazeta Wybrocza (Warszawa)